امروزه فضای وب پر است از مدارک و فضاهای آموزشی. تقریبا چیزی نیست که بخواهم درس بدهم، اما در اینترنت اثری از آن نباشد. چند سال گذشته به دانش آموزانی برخورد کردم که می‌گفتند که همه این درس‌ها در اینترنت هم قابل بررسی است. راست هم می‌گفتند و فکر می‌کنم تعداد این دانش آموزان سال به سال بیشتر خواهد شد.
حالا
امسال می‌خواهم راه جدیدی انتخاب کنند. (که البته کمی با تدریس گروهی متفاوت است، دقیقا کارایی گروه نیست). می‌خواهم که دانش آموزانم خودشان موارد مختلف آموزشی را در اینترنت جست جو کنند و بعد بیایند و برای دانش آموزان تدریس کنند. نمی دانم تا چد انجام شدنی باشد. و مطمئن هستم که همیشه دانش آموز تنبل و کسل وجود دارید که با هیچ شیوه‌ای کنار نخواهد آمد. اما به هر حال این یکی از ایده‌هایم برای تدریس امسال است.
ایده دیگرم سپردن تصحیح ارزیشباهیها به خودشان است. تصمیم گرفتم بیش از سالهای قبل از دانش آموزان ارزشیابی کنم. ارزشیابی زیاد یعنی وقت تصحیح زیادتر. اما همه ارزشیابی‌ها که برای صرف نمره دادن نیست. ارزشیابی گاهی برای یادگیری است و گمان می‌کنم سپردن بخشی از آن به هر دانش آموز خودش راهی برای یادگیری باشد.
ایده‌های مختلف دیگری هم دارم. اما به قول معروف " سنگ بزرگ نشانه نزدن است". کم‌کم.
بگذار، کم کم .